Het schilderij vangt een dramatische zeegezicht waar een schip vecht tegen een hevige storm nabij imposante kliffen. De donkere, dreigende lucht hangt zwaar boven de woelige zee, waarvan de golven onophoudelijk met kracht breken, wat een voelbare spanning creëert tussen de natuur en menselijke inspanning. Het schip, deels verborgen in de schaduwen, helt gevaarlijk alsof het vecht om boven water te blijven midden in de storm. Op de rotsachtige kust klampen kleine figuren zich vast aan de kliffen, wat een gevoel van kwetsbaarheid en wanhoop oproept.

De kunstenaar gebruikt meesterlijk licht en schaduw om het contrast tussen de stralende kliffen en de stormachtige duisternis op de achtergrond te benadrukken. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door diepe blauwtinten, grijs en wit, met warme tinten op de rotsen, wat de emotionele diepte van de scène versterkt. Deze compositie trekt de kijker mee in de ruwe kracht van de zee en de kwetsbaarheid van het menselijk leven, en roept ontzag, angst en melancholie op. Historisch gezien symboliseren dergelijke zeegezichten de fascinatie van het romantisme voor de sublieme en oncontroleerbare krachten van de natuur, waarmee dit werk een aangrijpend eerbetoon is aan de eeuwige strijd tussen mens en elementen.