In dit betoverende doek komen drie figuren samen rond een ronde tafel, waarbij ze een tableau vormen dat rijk is aan sociale interactie en emotionele diepgang. De centrale figuur, gekleed in een opvallende rode jurk, trekt de aandacht van de toeschouwers met haar serene houding. Aan haar zij zitten twee mannen: de een, met een sombere uitdrukking, zit aan haar linkerzijde; zijn dikke, donkere snor voegt gewicht toe aan zijn karakter. De ander, meer ontvlambaar, smelt samen met de achtergrond maar draagt wel bij aan de onderliggende stroom van het gesprek. Hun houdingen lijken een moment vast te leggen dat zich halverwege een discussie bevindt; de plaatsing van hun handen onthult een verhaal van intimiteit en spanning.

De palet straalt warmte uit, gedomineerd door aardetinten die contrasteren met gedurfde roodtinten en zachte groen. De kenmerkende penseelstreken van Munch voegen een gevoel van beweging toe, waardoor het stuk pulseert van leven. Het is een blik op een verleden tijdperk—1925—waar het bohemienleven bloeide en intellectuele discussies in de structuur van het dagelijks leven werden geweven. Deze schilderij weerklinkt bij de kijker en roept een mix van nostalgie en nieuwsgierigheid op over de interacties van deze individuen en hun onvertelde verhalen. Je voelt je aangetrokken tot hun wereld, nadenkend over de gedachten en emoties die rond hun ontmoeting cirkelen, en ons meeneemt naar die levendige tijd en plaats.