Het kunstwerk neemt ons mee naar een serene winterse scène, waar de wereld lijkt te zijn verstild onder een deken van gedempte tonen. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze een palet van zachte grijstinten, zachtgroen en subtiele hints van bruin, waardoor een gevoel van rust ontstaat. De compositie is evenwichtig, met een rivier die door het landschap slingert en de blik naar de horizon leidt. Een grote boom, met zijn kale takken, domineert de voorgrond en voegt een vleugje drama en diepte toe.

De penseelstreken zijn zichtbaar, bijna als snelle fluisteringen van kleur, die de texturen van de schors, het water en de verre bomen opbouwen. Het spel van licht en schaduw is delicaat en suggereert een bewolkte dag, waarbij het zonlicht gefilterd wordt, wat een nevelachtige atmosfeer creëert. De figuur van een persoon, die schijnbaar aan het vissen is, voegt een menselijk element toe en nodigt ons uit om de stille eenzaamheid van het moment te verbeelden. Het is een scène die een gevoel van vrede oproept en ons uitnodigt om stil te staan en de schoonheid van de natuur te waarderen.