In dit adembenemende werk torenen de Houses of Parliament dramatisch tegen een achtergrond die verlicht is door zacht, etherisch licht. Het schilderij vangt het verbazingwekkende spel van kleuren als de zon door de wolken breekt, waardoor een hemelse gloed ontstaat die over het canvas danst. Monet's penseelstreken zijn los en vloeibaar; elke streek lijkt te pulseren met energie en roept zowel de majestueuze structuur van het Parlement als de glinsterende reflecties op het water daaronder op. De atmosfeer is dik van mist, maar levendig met subtiele nuances van lavendel, warme amber en koele blauwtinten, wat de kijkers uitnodigt om zich te verliezen in deze droomachtige scène.

De compositie balanceert vaardig met de imposante gotische silhouet van het Parlement tegen de uitgestrekte lucht, wat tegelijkertijd een gevoel van grootsheid en rust oproept. De twee torens van het gebouw steken omhoog, prachtig omlijst door het gedempte licht dat hen een bijna etherische aanwezigheid geeft. Je kunt bijna de echo’s van de geschiedenis in de lucht horen, de fluisteringen van debatten en beslissingen die onder deze pieken zijn genomen. Als een eerbetoon aan een keerpunt in Monet's carrière, illustreert dit stuk niet alleen zijn pioniersbenadering van kleur en licht, maar nodigt het ons ook uit om na te denken over de interactie tussen door mensen gemaakte structuren en de natuurlijke wereld, waar momenten van helderheid door de nevel van de tijd breken.