Σε αυτό το εκπληκτικό έργο, οι Οίκοι του Κοινοβουλίου υψώνονται δραματικά σε έναν φόντο που λούστηκε σε απαλό και αιθέριο φως. Η ζωγραφιά αποτυπώνει την εκπληκτική παιχνίδι χρωμάτων καθώς ο ήλιος διασπά τα σύννεφα, δημιουργώντας μια θεϊκή λάμψη που χορεύει πάνω στον καμβά. Οι πινελιές του Μονέ είναι χαλαρές και ρευστές; κάθε κίνηση φαίνεται να έχει ζωντάνια, φέρνοντας μπροστά τη μεγαλοπρεπή δομή του Κοινοβουλίου και τις λαμπερές ανακλάσεις στο νερό από κάτω. Η ατμόσφαιρα είναι παχιά από ομίχλη, αλλά ζωντανή με λεπτές αποχρώσεις από λεβάντα, ζεστό κεχριμπάρι και κρύα μπλε, προσκαλώντας τους θεατές να χάσουν τον εαυτό τους σε αυτή τη σκηνή ονείρου.

Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τη συμπαγή γοτθική σιλουέτα του Κοινοβουλίου ενάντια στον εκτενή ουρανό, προκαλώντας ταυτόχρονα μια αίσθηση μεγαλείου και ηρεμίας. Οι δύο πύργοι του κτιρίου προβάλλουν προς τα πάνω, υπέροχα πλαισιωμένοι από το απαλό φως που τους δίνει σχεδόν αιθέρια παρουσία. Μπορείς σχεδόν να ακούσεις τους ήχους της ιστορίας στον αέρα, τις ψιθυριστές συζητήσεις και τις αποφάσεις που ελήφθησαν κάτω από αυτά τα πικνά. Ως φόρος τιμής σε μια καμπή στην καριέρα του Μονέ, αυτό το έργο δεν δείχνει μόνο την πρωτοποριακή του προσέγγιση στο χρώμα και το φως, αλλά μας προσκαλεί επίσης να αναλογιστούμε την αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπινων δομών και του φυσικού κόσμου, όπου οι στιγμές καθαρότητας διαπερνούν την ομίχλη του χρόνου.