Η σκηνή αποτυπώνει μια ζωντανή στιγμή κατά τη διάρκεια ενός εορτασμού στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας, όπου ένα μεγαλοπρεπές ιστιοφόρο, στολισμένο με πλήθος σημαιών, εκπέμπει δραματικό σύννεφο καπνού από τον πυροβολισμό ενός κανόνιου. Η σύνθεση ισορροπεί το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και του νερού με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική σιλουέτα της Βενετίας στο βάθος, που περιλαμβάνει τον αναγνωρίσιμο πύργο και τους τρούλους. Μικρές βάρκες, γεμάτες από φιγούρες που συμμετέχουν ενεργά στην εκδήλωση, γλιστρούν πάνω στο νερό, με τις αντανακλάσεις τους να αστράφτουν κάτω από τον ηλιόλουστο ουρανό. Τα πινελιές του καλλιτέχνη είναι ζωντανές αλλά ελεγχόμενες· οι ζεστοί γήινοι τόνοι κατά μήκος της όχθης αντιπαραβάλλονται με τα ψυχρά μπλε, ενώ οι λεπτές διαβαθμίσεις του χρώματος ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα. Υπάρχει μια μεταδοτική αίσθηση χαράς και προσμονής που καλεί τον θεατή να σχεδόν ακούσει το ηχώ του κανονιού και να νιώσει τον εορταστικό αέρα.

Το έργο εντάσσεται στην παράδοση της ζωγραφικής plein air και της οριενταλιστικής επιρροής του 19ου αιώνα, αντανακλώντας το θαυμασμό για τη μοναδική αλληλεπίδραση νερού, αρχιτεκτονικής και τελετής στη Βενετία. Το φως χειρίζεται με εξαιρετική λεπτότητα, αποτυπώνοντας την ομίχλη από τον καπνό της πυρίτιδας που αναμιγνύεται με το λαμπερό πρωινό φως, και τις σημαίες που κυματίζουν στο απαλό αεράκι. Το έργο αυτό δεν αποτελεί μόνο οπτικό ντοκουμέντο μιας συγκεκριμένης εορτής — της Ανέλκυσης — αλλά αποτελεί ποιητικό φόρο τιμής στον βενετσιάνικο πολιτισμό και τη θαλάσσια μεγαλοπρέπεια.