Obraz przedstawia tętniący życiem moment podczas święta na lagunie weneckiej, gdzie majestatyczny żaglowiec ozdobiony licznymi flagami wystrzeliwuje z armaty, emitując dramatyczną chmurę dymu. Kompozycja zręcznie równoważy rozległe błękity nieba i wody z charakterystyczną sylwetką architektoniczną Wenecji w tle, z rozpoznawalną wieżą i kopułami. Mniejsze łodzie z postaciami aktywnie uczestniczącymi w wydarzeniu płyną po wodzie, a ich odbicia migoczą pod słonecznym niebem. Pociągnięcia pędzla artysty są żywe, lecz kontrolowane; ciepłe tony ziemi przy brzegu kontrastują z chłodnymi błękitami, a subtelne gradacje kolorów ożywiają atmosferę. Obraz emanuje zaraźliwą radością i oczekiwaniem, niemal pozwalając widzowi usłyszeć echo wystrzału armatniego i poczuć świąteczną atmosferę.

Obraz wpisuje się w tradycję malarstwa plenerowego XIX wieku oraz orientalistycznego, odzwierciedlając fascynację unikalną współzależnością wody, architektury i ceremonii w Wenecji. Światło namalowane jest z wyjątkową delikatnością, ukazując uwielbienie artysty dla niuansów atmosferycznych — mgła dymu prochowego łączy się z migotliwym porannym światłem, a flagi powiewają na lekkim wietrze. To dzieło jest nie tylko wizualnym zapisem konkretnego święta — Wniebowzięcia NMP — lecz także poetyckim hołdem dla kultury weneckiej i morskiego splendoru.