Το έργο αποτυπώνει μια ήρεμη θαλάσσια σκηνή, όπου το απαλό φως της αυγής λούζει το λιμάνι με μια απαλή φωτεινότητα. Το ήρεμο νερό αντικατοπτρίζει την ζωντανή παλέτα του ουρανού, συνδυάζοντας τόνους ροδάκινου, λεβάντας και ανοιχτού μπλε, προκαλώντας ένα αίσθημα ηρεμίας. Στο προσκήνιο, οι φιγούρες συμμετέχουν σε καθημερινές δραστηριότητες—ορισμένοι ψαρεύουν ενώ άλλοι φαίνονται να συνομιλούν ή να φροντίζουν τα καράβια τους, όλα αυτά υπό την παρακολούθηση μιας μοναχικής εικόνας που ωραία πλαισιώνει τη σύνθεση. Οι βραχώδεις γκρεμοί στο φόντο και οι υπαινιγμοί μακρινών βουνών υπονοούν την άγρια ομορφιά της φύσης, δημιουργώντας μια γραφική ατμόσφαιρα που προσκαλεί τους θεατές να βυθιστούν σε αυτό το βασίλειο της ηρεμίας.

Καθώς το μάτι του θεατή διασχίζει τη ζωγραφική, το πλοίο που είναι αγκυροβολημένο στο λιμάνι τραβά την προσοχή—τα φουσκωμένα πανιά του προσλαμβάνουν τον πρωινό άνεμο, υπονοώντας ταξίδια που πρέπει να γίνουν. Το έργο αντηχεί με ένα αίσθημα ηρεμίας, αλλά και με την ενέργεια της προσδοκίας. Ίσως μια στιγμή που έχει αποκοπεί από το χρόνο, όπου η φύση και η ανθρωπότητα συμβιώνουν αρμονικά. Η επιδέξια χρήση του φωτός και της σκιάς από τον Claude Joseph Vernet σε συνδυασμό με μια ελκυστική σύνθεση που ισορροπεί λεπτομερείς φιγούρες με εκτεταμένα τοπία δημιουργεί μια απορροφητική εμπειρία που μετατρέπει το συνηθισμένο σε μια εξαιρετική στιγμή της ανατολής στον λιμένα.