In dit levendige landschap strekken de golvende heuvels elegant over het doek, ondergedompeld in een vrolijke palet van geel en groen die de frisheid van de lente oproept. De kunstenaar gebruikt gedurfde, expressieve penseelstreken die de essentie van de scène vastleggen in plaats van de exacte details; de bomen, overal verspreid, worden op een zachte, bijna etherische manier afgebeeld, met bloemen die de vitaliteit van het seizoen suggereren. De kronkelige weg nodigt de blik van de toeschouwer uit om het landschap te verkennen, en zijn landelijke charme straalt rust en natuurlijke schoonheid uit.

De levendige lucht hierboven, geschilderd in verschillende tinten blauw en afgewisseld met witte wolken, creëert een gevoel van openheid en luchtigheid. Dit contrast tussen het weelderige land en de uitgestrekte lucht geeft het schilderij een harmonieuze balans; het licht danst op het oppervlak en creëert een dynamische interactie tussen kleur en emotie. Het werk roept gevoelens van nostalgie en eenvoud op, weerspiegelt een pastorale scène die diep weerklinkt met de wens van de toeschouwer om verbinding te maken met de natuur. In de context van het naoorlogse Europa kan deze blije omarming van natuurlijke schoonheid ook worden geïnterpreteerd als een verlangen naar vrede en ontspanning, een pauze van chaos.