Het schilderij vangt een serene maar dynamische scène, waar rustieke huizen - overlappend en dicht bij elkaar - zich integreren in het landschap met een gevoel van saamhorigheid. Elke structuur, bedekt met warme oranje daken, lijkt tot leven te komen door de kenmerkende penseelvoering van de kunstenaar; gedurfde penseelstreken creëren beweging in de scène. Het kronkelige pad dat door het dorp slingert, zaait een verhaal in zijn bochten, waardoor de kijkers op een ontdekkingsreis worden geleid te midden van een achtergrond van levendige blauwe lucht, doorspekt met witte wolken. Het loopt over van het leven en verhalen, en nodigt de verbeelding uit om verder te verkennen.

Bij het bestuderen van de kleuren maakt Van Gogh gebruik van een energieke palet die warmte verleent aan de anders doffe tinten van het landschap. De gele bladeren trillen tegen de aardetinten van de paden en gebouwen, en voegen diepte en textuur toe aan het canvas. Deze interactie van kleuren roept een emotionele reactie op - misschien een gevoel van nostalgie, of een verlangen naar eenvoud, terwijl we het rustige leven van de bewoners in deze schilderachtige momentopname van het landelijke bestaan voorstellen. Van Goghs latere werken vangen vaak deze essentie, wat getuigt van zijn onwrikbare fascinatie voor de natuur en de relatie van de mensheid tot haar.