De schilderij vangt een rustige maar drukke scène op het water, waar de nevelige blauwe tinten van de lucht samenkomen met de zachte glans van het water daaronder. Op de voorgrond is er een klein roeibootje met twee figuren, wiens aanwezigheid de uitgestrektheid van de omgeving benadrukt; ze lijken bijna op stippen tegen de uitgestrekte achtergrond. Terwijl je ogen over de scène dwalen, domineren grotere stoomschepen de middengrond, hun rook stijgt langzaam de lucht in. De contrasterende elementen van stilte en beweging—zichtbaar in het kalme water en de rokende schoorstenen—creëren een harmonieuze interactie.

De techniek van de kunstenaar is opmerkelijk; de penseelstreken zijn vakkundig en gevarieerd, wat textuur geeft aan zowel de wolken als het glanzende oppervlak van het water. Kleuren vermengen zich elegant, met tinten van cerulean en marineblauw die contrasteren met zilverwitte, waardoor een atmosferische kwaliteit ontstaat die de toeschouwers terugvoert naar dit moment in het verleden. De emotionele impact is een gevoel van nostalgie; de scène lijkt verhalen over handel en avontuur te fluisteren, een knipoog naar de overgang van een tijdperk, terwijl industriële schepen de wateren delen met kleinere boten. Het wekt een gevoel van reflectie op, waardoor we de aard van vooruitgang en de effecten ervan op serene landschappen kunnen overdenken.