Het kunstwerk vangt de etherische schoonheid van een Venetiaanse zonsondergang; de lucht staat in brand met vurige sinaasappels en geel, die subtiel overgaan in koelere blauwe en paarse tinten. De compositie benadrukt een horizontaal vlak, gedomineerd door het water dat de gloeiende lucht erboven en het silhouet van de stad weerspiegelt. De gebouwen worden weergegeven met zachte randen, die opgaan in de atmosfeer, maar architecturale details geven nog steeds een gevoel van plaats. De subtiele opname van een halve maan in de lucht voegt een poëtische toets toe aan deze rustige en absoluut romantische scène.

Vanuit de diepten van het water zweeft een gondel zachtjes over de scène; twee figuren zijn vaag in silhouet afgebeeld, wat een menselijk element toevoegt aan het uitgestrekte landschap. De penseelstreken zelf roepen een gevoel van beweging en atmosfeer op; de kunstenaar heeft een dromerige kwaliteit gecreëerd, waarbij de details worden verzacht door het licht en de uitgestrektheid van het onderwerp. Het algehele effect is er een van sereniteit en ontzag, een perfecte weergave van de stad in de schemering en een prachtig moment vastgelegd in de tijd.