Eser, Venedik gün batımının dünyevi güzelliğini yakalar; gökyüzü ateşli turuncular ve sarılarla parlıyor, ince bir şekilde daha soğuk mavilere ve morlara dönüşüyor. Kompozisyon, yukarıdaki parlayan gökyüzünü ve şehrin siluetini yansıtan suyun hakim olduğu yatay bir düzleme vurgu yapar. Binalar, atmosfere karışan yumuşak kenarlarla işlenir, ancak mimari detaylar hala bir yer hissi verir. Gökyüzündeki hilal ayın ince dahil edilmesi, bu sakin ve tamamen romantik sahneye şiirsel bir dokunuş katıyor.

Suyun derinliklerinden, bir gondol sahne boyunca usulca süzülüyor; içinde iki figür belirsizce silüet halinde, geniş manzaraya bir insan unsuru katıyor. Fırça darbeleri bile hareket ve atmosfer hissi uyandırır; sanatçı, detayların ışık ve konunun enginliğiyle yumuşadığı rüya gibi bir kalite yaratmıştır. Genel etki, dinginlik ve hayranlıktır, alacakaranlıkta şehrin mükemmel bir tasviri ve zaman içinde yakalanan güzel bir andır.