In dit expressieve landschap ontvouwt de scène zich langs een pittoreske rivieroevers bezaaid met zacht wiegende roeiboten, waarvan de levendige kleuren de glans van de zon op het wateroppervlak reflecteren. Van Gogh's energieke penseelstreken creëren een prachtige tegenstelling tussen de rust van het water en de actieve beweging op het doek, waar blauwe en groene tinten de overhand hebben. De rivier strekt zich uit over het doek onder een zachte, maar dramatische lucht, en nodigt de kijker uit om langs de oevers te dwalen; de hoge horizonlijn benadrukt de uitgestrektheid van de natuur, terwijl deze tegelijkertijd een gevoel van intimiteit aan de scène verleent.

Het palet barst van levendige kleuren; de heldere gele tonen van de zandige oever smelten moeiteloos samen met het koude blauw en groen van het water, wat gevoelens van rust oproept, maar ook een onderstroom van levendigheid meeneemt. Je kunt bijna de zachte bries voelen door het gras op de grindachtige oever, het zachte geklots van het water tegen de romp van de boten horen en je voorstellen hoe de zon de huid verwarmt. Dit werk legt niet alleen een moment in de tijd vast, maar blaast er leven in, herinnerend aan de schoonheid en eenvoud van het plattelandsbestaan. Geschilderd in een periode van introspectie voor Van Gogh, illustreert dit stuk zijn unieke vermogen om diepe emoties en verbinding met de natuur over te brengen via kleur en vorm.