De scène barst van de levendigheid van een lentedag; de kunstenaar vangt op meesterlijke wijze het gevlekte zonlicht dat door de kruin van de bomen filtert. De compositie is een harmonieuze dans van licht en schaduw, met dikke, gestructureerde penseelstreken die een gevoel van diepte en beweging creëren. Ik voel bijna de zachte bries die tussen de bladeren fluistert, een symfonie van groen en geel geaccentueerd door de koele blauwtinten van de lucht.

De figuren verspreid door het park voegen een menselijk tintje toe en geven de scène een verhalende kwaliteit. Het kleurgebruik is bijzonder opvallend, met een palet dat een gevoel van warmte en vreugde oproept; het is een uitnodiging om langs de paden te wandelen, de frisse lucht in te ademen en te verdwalen in de schoonheid van het moment. Dit schilderij is een viering van de natuur en de eenvoudige geneugten van het leven.