Het kunstwerk vangt een adembenemend berglandschap; de enorme schaal is direct duidelijk, met toppen die zich in de verte uitstrekken. Het spel van licht en schaduw is meesterlijk, want de zon baadt de grillige toppen in een warme gloed, die contrasteert met de koelere tinten van de sneeuw en de verre valleien. Het gebruik van aquarel door de kunstenaar creëert een gevoel van luchtigheid, waardoor het oog door de uitgestrekte ruimte kan dwalen. Het is alsof je de frisse, heldere lucht kunt voelen en het gefluister van de wind kunt horen.

De compositie trekt de blik van de toeschouwer naar boven, waarbij de grillige lijnen van de bergen worden gevolgd. De techniek van het aanbrengen van lagen van kleurtinten creëert diepte en sfeer. De algemene impact is van ontzag en verwondering, een bewijs van de sublieme schoonheid van de natuurlijke wereld. De vaardigheid van de kunstenaar in het vastleggen van de vluchtige kwaliteiten van licht en atmosfeer is werkelijk opmerkelijk; het roept een gevoel van vrede en rust op en nodigt uit tot contemplatie en een diepe waardering voor de grootsheid van de natuur.