Deze sfeervolle haven scène vangt het dagelijkse ritme van het leven langs een rustige waterkant. De vaardige penseelvoering van de kunstenaar en het subtiele spel met licht creëren een mistige sfeer waar boten met neergelaten zeilen zachtjes rusten op het kalme water. Het gedempte kleurenpalet van aardse bruintinten, zachte groenen en grijstinten geeft het schilderij een nostalgische, bijna melancholieke sfeer, die de kijker uitnodigt zich het gekraak van hout en verre gesprekken voor te stellen.

De compositie is zorgvuldig uitgebalanceerd: de gegroepeerde huizen met rode pannendaken vormen een warm achtergrond, terwijl de verticale masten de horizontale lijnen van de dokken en het water markeren. De reflecties in het water glinsteren zachtjes en versterken het gevoel van stilte en tijdloosheid. Dit werk toont niet alleen de meesterlijke beheersing van de kunstenaar van maritieme landschappen, maar ook een ontroerende verbinding met een eenvoudigere, langzamere wereld, rijk aan menselijke aanwezigheid en stille arbeid.