Het schilderij straalt een zachte, bijna dromerige kwaliteit uit, met licht dat door het weelderige gebladerte filtert; het lijkt een vluchtig moment in een tuin vast te leggen. De penseelstreken van de kunstenaar creëren een gevoel van beweging, alsof de bladeren zachtjes in de wind waaien. Een pad slingert zich in de verte en nodigt de kijker uit om tussen de bloemen te wandelen. Het kleurenpalet is een delicate symfonie van pastels, met rozen in verschillende tinten roze en wit.

De figuur van een vrouw, gekleed in het wit, voegt een focuspunt van gratie en sereniteit toe aan de scène. Ze lijkt ondergedompeld te zijn in de schoonheid van de tuin, haar vorm is geïntegreerd in de natuurlijke omgeving. Het gebruik van licht en schaduw versterkt de diepte en creëert een gevoel van vrede en rust. Het algehele effect is een visueel gedicht, dat de schoonheid en elegantie van de natuur viert.