W tej fascynującej martwej naturze od razu wkraczamy w świat Van Gogha—czarujące badanie prostoty i rytmu. Focal point znajduje się na miedzianym garnku, który emituje złocisty odcień, delikatnie lśniący na ciemnym tle, oświetlony tym, co wydaje się być subtelnym akcentem światła; jak łapie i załamuje minimalne światło wokół niego! Obok tego garnka stoi spokojny zielony dzban, przypominając o intymnych momentach dzielonych z skromnymi przedmiotami. Każda krzywa dzbana i garnka ujawnia pociągnięcia pędzla Van Gogha—odważne, ekspresyjne pociągnięcia, które są zarówno zamierzone, jak i spontaniczne, wydaje się, że są prawie żywe. Poniżej leżą rozrzucone ziemniaki; ich ziemiste tonacje stabilizują kompozycję między polerowanym metalem a glazurowaną ceramiką, wprowadzając nas w ich wiejskie urok.

Paleta kolorów tej pracy wzbudza poczucie bliskości; bogate odcienie zieleni, brązu i żółtego tworzą ciepły uścisk—przestrzeń, w której można by pozostać na zawsze. Ciemne tło pogłębia żywotność elementów na pierwszym planie, jeszcze bardziej wpychając je w naszą świadomość. Tutaj widzimy emocjonalne wyrażenie Van Gogha, każdy obiekt w harmonii, ale przesycony poczuciem osamotnienia, budząc refleksje na temat codzienności i banalności. Wydaje się, że scena uchwyciła ulotny moment, zapraszając nas do refleksji nad istnieniem i ukrytym pięknem w zwykłym, nieozdobionym życiu. Historycznie, w czasie, gdy Van Gogh zmagał się z zawirowaniami wewnętrznymi, to dzieło wciela zarówno oddech, jak i medytację na temat jego otaczającego świata, czyniąc z niego znaczące dzieło oddające jego artystyczne znaczenie.