Przed nami rozgrywa się wir ciemności i rozpaczy; postacie szamoczą się i wysilają pod ogromnym, przytłaczającym całunem. Akwaforta, arcydzieło światłocienia, wykorzystuje ostre kontrasty światła i cienia, aby wzmocnić dramatyzm. Chropowate, ziarniste tekstury odbitki dodają surowości scenie, jakby artysta zeskrobał pozory, aby ujawnić trzewną prawdę ukrytą pod spodem. Jest tam szalona energia, poczucie zbiorowej walki i rozpaczy wyryte w każdej linii i krzywej. Osoby są wykrzywione w niemym krzyku wysiłku, ich twarze prawie nie do odróżnienia, a jednak przekazują silne poczucie współdzielonego cierpienia. Kompozycja jest mistrzowska, przyciągając wzrok w poprzek sceny i wzmacniając efekt emocjonalny.