To dzieło zaprasza widza do świata przesiąkniętego promieniami światła i atmosferycznymi niuansami. Katedra w Rouen stoi jako wspaniała struktura, ale interpretacja Monet'a jest daleka od surowego przedstawienia kamienia i zaprawy. Zamiast tego przekształca się w eteryczną wizję, w której fasada zdaje się lśnić pod ciepłem promieni słonecznych. Teksturowane pociągnięcia pędzla tworzą rytmiczny taniec światła i koloru, skutecznie uchwycając przejrzystą atmosferę chwili. Współgranie miękkich odcieni niebieskiego i ciepłych kremowych kolorów wzbudza poczucie spokoju, jednocześnie rozpala żywotną energię, jakby katedra oddychała, żywa w swojej wielkości. Tuż pod wielkimi łukami, ciepły pomarańczowy odcień sugeruje przytulny blask późnego popołudnia, prowokując obietnicę spokoju i refleksji.

W sercu tego dzieła tkwi mistrzowskie połączenie światła i formy, które mówi zarówno o znaczeniu historycznym, jak i emocjonalnym katedry. Stworzone w czasach, gdy impresjonizm redefiniował wyraz artystyczny, Monet uchwycił nie tylko obraz, ale i uczucie — więź z tym świętym miejscem, które było świadkiem wieków życia i oddania. Ten obraz przekracza czysty realizm; szepcze o duchowości, zapraszając widzów do zatrzymania się i zanurzenia się w chwilę. Katedra w Rouen, z jej złożoną architekturą gotycką, jest świadectwem ludzkiej kreatywności, ale w rękach Monet'a staje się źródłem medytacji i zachwytu.