Na obrazie rozpościera się urokliwa wiejska scena z małym, skromnym domkiem położonym wśród wysokich traw i bujnej zieleni. Dom, z wysłużonymi ścianami i dachówką w kolorze terakoty, stoi cicho na skraju wąskiej, soczyście zielonej ścieżki, która meandruje głęboko w krajobraz, zapraszając wzrok do wycieczki i eksploracji. Otaczające trawy delikatnie falują na wietrze, a ich złote łodygi kontrastują subtelnie z ciemnym, gęstym listowiem w tle. Na pierwszym planie znajdują się dwa ptaki — biały i czarny — które dodają spokojnemu, wiejskiemu pejzażowi cichego życia i ruchu. Ścieżka zdaje się być pokryta żywą zieloną mchem lub trawą, przemierzając mozaikę ziemistych i liściastych faktur.

Artysta stosuje skrupulatną technikę z miękkimi, lecz ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, podkreślając zarówno detale, jak i ogólną harmonię form. Kompozycja zręcznie równoważy formy naturalne z elementami stworzonymi przez człowieka; geometryczny kształt domu kontrastuje z dziką organicznością traw i drzew, podczas gdy chłodne zielenie i ciepłe ziemiste tony łączą się w kojącą, lecz żywą paletę. Miękkie, rozproszone światło przywołuje popołudniowy blask, rzucając subtelne cienie i wzmacniając teksturę powierzchni. Dzieło to wywołuje spokojne, niemal nostalgiczne uczucia, zapraszając do cichej refleksji nad pokojowym współistnieniem natury i siedliska ludzkiego. Namalowane na początku XX wieku, dzieło odzwierciedla moment spokojnej nowoczesności otulonej ponadczasowym pięknem natury, ukazując głębokie uznanie artysty dla życia na wsi i jego zdolność do jego przeniesienia na płótno.