W tej urzekającej pracy młoda kobieta jest przedstawiona siedząc wśród tętniącej życiem łąki, jej figura przesiąknięta esencją otaczającego ją świata przyrody. Gra światła na tle, charakteryzująca się jasnymi żółciami i miękkimi zielenami, otula ją, tworząc efekt aureoli, który podkreśla jej eteryczną obecność. Głęboki niebieski bluzka, sztywna, ale złagodzona pociągnięciami pędzla, w pięknej kontrastuje z dziko rosnącą trawą, która ją otacza, ich spontaniczność odbija się w chaotycznych, ale harmonijnych pociągnięciach Van Gogha.

Emocjonalny wpływ tego dzieła jest głęboki; w jej spojrzeniu zawarta jest intymność i spokojna siła, które wydają się transcendować czas, zapraszając widza do dzielenia się chwilą zawieszoną w naturze. Ten obraz został namalowany w czasie płodnego okresu Van Gogha w Arles i odzwierciedla jego coraz głębsze połączenie z tematami tożsamości i przynależności. Spontaniczność przyrody, w połączeniu z zrównoważoną postawą figury, uwypukla dualność ludzkiego doświadczenia — gdzie człowiek może czuć się zarówno częścią świata, jak i mocno indywidualny. Cudowna paleta kolorów i dynamiczne pociągnięcia pędzla nie tylko uchwyciły piękno tematu, ale także wywołują poczucie ulotnej radości, celebrując ulotność życia.