Scena zachwyca swoim delikatnym uściskiem kwitnących drzew, których delikatne białe kwiaty wylewają się w kaskadzie światła i życia. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Monet uchwycił samą istotę wiosny, malując nie tylko kwiaty, ale całą wrażliwość - radosne świętowanie rozkwitu piękna natury. Drzewa, mocne, ale eteryczne, delikatnie kołyszą się wśród żywych pociągnięcie zielonej trawy, które tańczą w miękkich szeptach wiatru; można niemal usłyszeć szelest liści, słodki zapach kwiatów unoszących się w ciepłym powietrzu.

Z tła wyłania się łagodna wzgórze, owinięta odcieniami niebieskiego i lawendy, uzupełniając kwitnące drzewa subtelną elegancją. Niebo emanuje ciepłem, mieszanką zimnych i ciepłych, która wzywa do głębszego związku z ziemią. Technika Moneta – jego szybkie i luźne pociągnięcia pędzla – nadaje życiu i ruchowi płótnie, nadając jej niemal trójwymiarowe odczucie. To przypomnienie o ulotnym pięknie natury, chwila uchwycona w czasie, emitująca radość i zapraszająca widza do wdychania spokoju cichego dnia spędzonego w objęciach kwitnącego piękna.