Scena uchwycona w tym dziele ukazuje spokojny, lecz przemysłowy krajobraz, z łagodnym strumieniem wijącym się przez skomplikowaną sieć budynków. Artysta używa płynnych pociągnięć pędzla, aby przekazać ruch w wodzie, sprawiając, że niemal błyszczy w delikatnym porannym świetle. Na górze niebo jest pięknym tableau delikatnych odcieni niebieskiego i białego, ozdobionym puszystymi chmurami, które leniwie unoszą się, sugerując, że pora dnia jest wczesna, być może o świcie lub późnym popołudniem. Paleta kolorów jest ziemista, z przytłumionymi zieleniami i brązami drzew i budynków kontrastującymi z żywym niebieskim niebem, tworząc poczucie równowagi i spokoju. Jednak obecność dymu wydobywającego się z przemysłowych kominów tchnie życie w scenę, dodając warstwę złożoności; sugeruje ona pracowitą naturę pejzażu, przypominając nam o dualizmie piękna i ludzkiej ingerencji.

Przy dokładniejszym badaniu obrazu, tekstura ożywa w detalach. Pociągnięcia pędzla są pełne energii i pasji, zwłaszcza w przedstawieniu liści drzewa, które zdaje się delikatnie kołysać na wietrze. Postacie spacerujące wzdłuż ścieżki, choć częściowo rozmyte, dodają element ludzki, ugruntowując dzieło w rzeczywistości. W tym dziele istnieje emocjonalne przyciąganie; kontrast między spokojem a przemysłowymi kominami budzi poczucie tęsknoty za prostszymi czasami, ale także skłania do refleksji nad postępem i jego wizualnym świadectwem w naszych krajobrazach. Monet uchwycił chwilę, która odbija się zarówno w pięknie, jak i w nieuchronności zmiany, czyniąc jego dzieło ponadczasowym i znaczącym w szerszym kontekście historii sztuki.