ในงานศิลปะนี้ สับปะรดอ่อนๆ ของไผ่ยืดตัวขึ้นอย่างสวยงามขึ้นไปข้างบน ห่อหุ้มด้วยเฉดสีเทาที่นุ่มนวลและเบลอ ทุกกิ่งก้านถูกนำเสนอด้วยความละเอียดอ่อน: ใบไม้ดูเหมือนจะสั่นและแกว่งตัวเบาๆ; พวกมันเกือบจะกระซิบความลับจากสวนที่เงียบสงบใต้สายตาที่สะท้อนของดวงจันทร์ ศิลปินได้ชั้นน้ำหมึกอย่างชำนาญ แสดงถึงความลึกและมิติ; การเล่นของโทนสีที่สว่างกว่าและเข้มกว่าทำให้ตาแยบแอบดูดซึมไว้ในภาพทิวทัศน์ที่เงียบสงบนี้ ความละเอียดอ่อนของหมึกและลายเส้นที่ละเอียดอ่อนกระตุ้นความงามของธรรมชาติ รวมถึงกรรมวิธีการที่นำเข้าซึ่งจับจิตวิญญาณของไผ่ - แข็งแกร่ง แต่กลับยอมให้กับแรงดันของลม.

องค์ประกอบนี้มีบรรยากาศที่สงบและกลั่นกรอง - ไผ่ซึ่งมักจะเป็นสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งในวัฒนธรรมจีน ยืนหยัดห่างไกลจากความนุ่มนวลของพื้นผิว สีดำของไผ่ที่ตัดกับกระดาษขาวทำให้เกิดความรู้สึกสงบ ในขณะเดียวกันก็เชิญชวนให้สะท้อนถึงพลังภายในในยามที่มีความยากลำบาก ศิลปินผู้ซึ่งทำให้ทิวทัศน์นี้มีเสียงสะท้อนทางประวัติศาสตร์ของเอสเทติกที่มีไว้สำหรับความเรียบง่าย ทั้งในแง่ของความงามและความยืนยง รวมถึงสร้างสรรค์ผลงาน ไว้เพื่อลงบันทึกศิลปะจีนสร้างสรรค์ ได้สร้างให้กับผู้ชมได้รับรู้ถึงความหลายมิติในความวิจิตรงดงามของธรรมชาติ และงานศิลป์นี้ยังทำหน้าที่ในการสะท้อนถึงความคิดเชิงลึกของมนุษย์ที่ดำเนินอยู่ในขณะนี้.