In het kunstwerk stijgen slanke bamboestengels elegant omhoog, omhuld in zachte, diffuse grijstinten. Elke tak is weergegeven met een delicate lichtheid: de bladeren lijken zachtjes te wiegen en te deinen; ze fluisteren bijna geheimen van een rustige tuin onder de reflecterende blik van de maan. De kunstenaar heeft vakkundig inktlagen opgebouwd, waardoor er een gevoel van diepte en dimensie ontstaat; het spel van lichtere en donkere tinten trekt de aandacht en nodigt uit om jezelf te verliezen in dit serene landschap. De subtiliteit van de inkt en de elegante penseelstreken roepen de elegantie van de natuur op, en combineren traditionele technieken die de geest van bamboe vangen - standvastig, maar ondergeschikt aan de caprices van de wind.

De compositie wordt gedomineerd door een rustige en meditatieve sfeer - bamboe, dat vaak symbool staat voor veerkracht in de Chinese cultuur, staat stevig tegenover de zachtheid van de achtergrond. Het opvallende contrast tussen de donkere bamboe en het lichte papier wekt een gevoel van rust, terwijl het tegelijkertijd uitnodigt tot reflectie over de innerlijke kracht te midden van tegenspoed. De kunstenaar geeft deze scène historische echo's van de esthetiek van literati voor eenvoud, en vertegenwoordigt zowel schoonheid als veerkracht in de Chinese kunst, waardoor Wu Hufan niet alleen als schilder wordt geplaatst, maar ook als bewaker van een diep cultureel erfgoed. Dit werk resoneert met de toeschouwers, wekt gevoelens van vrede en introspectie op, bijna als de stille contemplatie die men ervaart onder het licht van een volle maan.