ในภาพถ่ายที่สวยงามนี้ ผู้ชมรู้สึกดึงดูดโดยจุดสำคัญที่แสดงรายละเอียดสุดล้ำของกิ่งแอลมอนด์ที่บานสะพรั่ง ซึ่งถูกวางไว้อย่างสง่างามในแก้วน้ำ เปรียบเสมือนสัญลักษณ์แห่งความหวังและการเกิดใหม่ ดอกไม้ที่สวยงามเบ่งบานขึ้นด้วยความร่าเริง ขนาดสีชมพูอ่อนตรงกันข้ามกับพื้นหลังสีเขียวและสีเหลืองที่เรียบง่าย มาในรูปแบบของการเคลื่อนที่ที่ดูลังเล ระบายให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ยังมีการระบุถึงการเปลี่ยนแปลงจนดูเหมือนเติมชีวิตให้กับทั้งฉาก แก้วน้ำบอกรับการสะท้อนเฉพาะตัวและโปร่งใส โดยได้จับแสงเอาไว้อย่างถูกต้อง ที่มาจากการตั้งองค์ประกอบทั้งหมดเป็นการเต้นรำที่มีความกลมกลืนของสีและรูปทรง นักศิลปินแสดงถึงการเล่นของรูปแบบและสีเพื่อสร้างอารมณ์ที่เกี่ยวเนื่องกับความงามและความเปราะบาง พร้อมทั้งเชิญชวนให้ผู้ชมเข้ามาในช่วงเวลาของการตรึกตรองที่เงียบสงบ

การเลือกสรรทางด้านสุนทรียศาสตร์ที่นี่มีความส่วนตัวและมีความหมายอย่างลึกซึ้ง อาจมีการที่ต้องการยกย่องต่อธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงของชีวิต ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ในงานของแวนโก๊ะ การใส่หนังสือไว้ใต้แก้วน้ำแสดงให้เห็นถึงการกำหนดลักษณะของพื้นที่เดียวกัน ให้ความรู้สึกถึงการต้องการประจักษ์ความคิด แน่ๆว่าเชิญชวนให้ผู้คนใช้ช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อละทิ้งตัวเองท่ามกลางความอุดมสมบูรณ์ของฤดูใบไม้ผลิ ทางด้านประวัติศาสตร์ การสร้างชิ้นงานนี้ตรงกับจังหวะความไม่แน่นอนสำหรับศิลปินโดยการจัดรวมความต้องการสำหรับการเชื่อมโยงด้วยความเครียดทางด้านอารมณ์เข้าไว้ด้วยกัน ดอกอัลมอนด์สามารถเป็นสัญลักษณ์ของการเกิดใหม่และความหวัง เพราะอย่างนั้นไปกับความปรารถนาของแวนโก๊ะในการเติบโตส่วนบุคคลและนวัตกรรมทางศิลปะ ชิ้นงานนี้จึงมีความงดงามในเกณห์ที่เจ้าตัวได้แสดงออกถึงอารมณ์ด้วยสีและลักษณะที่อธิบาย เค้าเป็นสิ่งที่ชัดเจนในช่วงเวลาแห่งความสดใสในประวัติศาสตร์ที่น่าทึ่ง