งานศิลปะนี้นำเสนอการผสมผสานที่สวยงามระหว่างการเขียนตัวอักษรและการวาดภาพทิวทัศน์ โดยที่ภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะครองอำนาจในการจัดองค์ประกอบโดยมีการปรากฏตัวใหญ่โตโดยโบกคลุมอยู่กลางพื้นหลังอ่อนละมุน ที่มองไม่เห็น พู่กันที่ใช้ในภูเขาทำให้เกิดความรู้สึกสงบ ภูมิประเทศที่มีเส้นสายอ่อนนุ่มเหล่านี้อยู่ในความแตกต่างที่ชัดเจนกับการเขียนลายมือที่กล้าหาญที่ผ่านไปมาในงาน การเครื่องหมายกันทำนองเดียวกันกับด้ายบอกเล่า เหมือนว่าว่าชวนให้มองในทางลึก และลึกแต่ละสัญลักษณ์ถูกสร้างขึ้นอย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงออกในความแข็งแกร่งกับความสง่างาม ใกล้เคียงกับทิวทัศน์ที่มันเหมาะเจาะไปพร้อมกัน

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกหลงใหลมากที่สุดคือ สิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบที่เป็นคู่ขนาดที่เคียงคู่กัน การเขียนคำที่อยู่ภายใต้ข้อความที่ได้ยินในธรรมชาติซึ่งเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้เกิดการสนทนา และเมื่อมองไปยังทิวทัศน์ที่เรียบง่ายอยู่เบื้องล่าง เหมือนว่าภูเขากำลังกระซิบความลับโบราณกับคนที่ใช้เวลาบันทึกอยู่กับที่; ผู้ชมจะยังคงรู้สึกถึงความสงบที่ยั่งยืน เสมือนว่าเขาได้ถูกนำไปยังที่พักแห่งนี้ที่ไม่เป็นไปตามเวลา.