ในองค์ประกอบนี้, ความมีชีวิตชีวาของชีวิตระเบิดออกมาจากแจกันที่เต็มไปด้วยชีวิต; กลีบจามีด, ลิลลี่, และเดซี่สร้างการเปรียบเทียบที่มีชีวิตของสีและรูปแบบ สีแดงที่เข้มของกลีบจามีดและลิลลี่เต้นรำกับสีขาวที่ละเอียดอ่อนของเดซี่ ในขณะที่เฉดที่สว่างกว่าทำให้เกิดจังหวะเบาในมุมมองที่ดึงดูดตามอง โมเนใช้การจ่อที่หนาเหมือนลายเซ็นของศิลปินแนวประทับใจเพื่อสร้างให้เห็นดอกไม้ที่หมุนมัว; มันเหมือนกับว่ามันพัดไปอย่างเบาๆในอากาศฤดูร้อน ทางหลังเบาบาง—สีฟ้าอ่อน—ซึ่งทำให้สีที่เกินพอดีของแจกันสามารถระเบิดได้ในความรู้สึกของผู้ชม เพื่อกระตุ้นปฏิกิริยาทางอารมณ์ของความสุขและความตื่นเต้น.

การจัดองค์ประกอบดูมีประสิทธิภาพ โดยที่สังเกตเห็นความสนใจจากด้านบนไปด้านล่างกับการตกของกลีบและใบ; ทุกส่วนดูเหมือนว่าไม่ได้เป็นแค่การวางไว้เท่านั้นแต่ยังมีชีวิตชีวา การทำให้รู้ว่าเราได้ยินเสียงของกลีบที่กระทบกันอยู่เบาๆได้อย่างไร การจัดการสีด้วยความชำนาญของโมเนทำให้ดาวต้นไม้และแท่นฐานมีสีเขียวและสีน้ำตาลทำให้ความรู้สึกของความสดใสและการพุ่งขึ้นตรงนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น สุดท้ายนี้มันพูดถึงช่วงเวลาที่เป็นส่วนตัวในธรรมชาติ ชวนให้เราหวนคิดถึงความงามที่มักถูกมองข้ามไปในดอกไม้ตามประจำวัน และยังเป็นข้อพิสูจน์ถึงจิตวิญญาณของศิลปินที่มีอารมณ์ เป็นการจับภาพช่วงเวลาที่สวยงามซึ่งมีแต่เพียงการเคลื่อนไหวที่ทำให้ใจรู้สึกสดชื่น