ภาพวาดชิ้นนี้ถ่ายทอดภาพชายชราท่าทางก้มกราบในอารมณ์สำนึกผิดอย่างลึกซึ้ง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยและความเหนื่อยล้าถูกเน้นให้เห็นเด่นชัดท่ามกลางฉากหลังมืดเกือบดำ มือทั้งสองข้างของเขาจับไม้เท้าไม้ พร้อมกับสายตาที่มองขึ้นไปสู่เบื้องบน ถ่ายทอดความหวังผสมปนเปกับความสำนึกผิดอย่างลึกซึ้ง โทนสีที่ใช้เน้นสีน้ำเงินเข้มและสีเหลืองโทนอบอุ่น สร้างบรรยากาศสงบและเคร่งขรึมให้กับภาพ ซึ่งสื่อถึงความอ่อนล้าและความถ่อมตน ในภาพส่วนล่างมีลูกกุญแจขนาดใหญ่ วางอยู่ข้างๆ ตัวบุคคล สื่อถึงนักบุญปีเตอร์ ผู้มีคีย์สู่สวรรค์ตามตำนานด้านศาสนา ลายเซ็นของศิลปินปรากฏอย่างประณีตที่มุมล่าง ภาพนี้ใช้เทคนิคแสงเงา (chiaroscuro) ได้อย่างชำนาญ ทำให้เกิดความเปรียบต่างที่ชัดเจนระหว่างแสงกับเงา เสริมอารมณ์ให้ภาพดูมีแรงดึงดูดและความลึกซึ้งทางความรู้สึก สัมผัสของพู่กันที่ดูกระด้างเพิ่มความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง ขณะที่ฉากหลังที่มืดช่วยลดสิ่งรบกวนสมาธิให้ผู้ชมจดจ่อกับช่วงเวลาแห่งความสำนึกผิดและการอุทิศตนอย่างลึกซึ้ง ผลงานชิ้นนี้สะท้อนแนวคิดด้านศรัทธา ความผิด และการไถ่บาปในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 อย่างลึกซึ้งและมีเสน่ห์