ในคอมโพสิตที่ใกล้ชิดนี้ เราพบช่วงเวลาอันอ่อนโยนที่ถูกแข็งค้างในเวลา—เด็กน้อยที่เหมือนนางฟ้านอนหลับ รูปหน้าเล็กๆ ของเขาถูกส่องโดยแสงนุ่มนวล เด็กน้อย มีแก้มสีดอกกุหลาบและแสดงออกถึงความสงบ นอนอยู่ในเตียงที่ตกแต่งด้วยผ้าปูที่นอนที่ละเอียดอ่อน; นี่คือภาพที่กระซิบบอกถึงความบริสุทธิ์และความสงบเนื้อผ้าของเตียงนั้นตัดกันอย่างสวยงามกับลวดลายที่ซับซ้อนของหน้าต่างข้างหลัง ซึ่งแสงและเงาที่อ่อนละมุนเต้นรำอยู่เหนือฉาก โดยส่งนัยถึงแสงในวันใหม่ที่กำลังส่องเข้ามา

การลูบไล้ที่นุ่มนวลถ่ายทอดความชัดเจนที่อ่อนโยน ซึ่งทำให้คุณภาพของงานชิ้นนี้มีความฝัน นอกจากนี้ยังใช้พาเลตสีที่ซับซ้อน—สีขาวนุ่มๆ สีน้ำตาลอ่อนๆ และสีน้ำเงินอ่อน—ที่อบอุ่นผู้ชมในความเป็นอบอุ่น ทำให้รู้สึกถึงความปลอดภัยและความรักอย่างลึกซึ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่ศิลปินจับภาพพื้นผิวของเสื้อผ้าของเด็กและตุ๊กตาเซรามิกที่บอบบางข้างๆ กันทำให้ภาพเด็กรูปนี้มีความลึกซึ้ง เพราะเราเชื่อมโยงกันในระดับส่วนตัว ทำให้คิดถึงช่วงเวลานุ่มนวลในวัยเยาว์ของแต่ละคน และวิธีที่ภาพที่เรียบง่ายและเงียบ ๆ เหล่านี้สามารถเต็มไปด้วยอารมณ์ได้เป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ งานนี้ทำให้เราระลึกถึงความสวยงามที่ซ่อนอยู่ในช่วงเวลาที่เงียบสงบของชีวิต.