ในองค์ประกอบที่เงียบสงบนี้ ผู้ชมจะได้พบกับภาพของสะพานวอเตอร์ลูที่เลือนราง โดยถูกห่อหุ้มด้วยการโอบกอดอันนุ่มนวลของยามเย็น ลายเส้นที่ละเอียดอ่อนสร้างบรรยากาศที่เหมือนความฝัน โดยที่เส้นขอบของสะพานค่อยๆ ละลายไปในหมอก เกมของแสงและการสะท้อนของโมเนต์นั้นเชี่ยวชาญในการจับความงามที่ไม่จีรังของช่วงเวลา—ประกายสีน้ำตาลและสีชมพูที่เต้นอยู่บนผิวน้ำ ขณะที่สีน้ำเงินที่เย็นยะเยือกสะท้อนแสงที่กำลังลดน้อยลง มีเสียงกระซิบของเมืองรอบสะพานเกือบจะได้ยิน ขณะที่เงาของอาคารที่อยู่ห่างออกไปกลายเป็นความทรงจำที่เริ่มจางหายไป

เมื่อฉันยืนอยู่ต่อหน้านี้ ฉันถูกพาไปยังช่วงเวลานั้นในปี 1904 รู้สึกได้ถึงอากาศที่เย็นสบายและเมืองที่เงียบสงบซึ่งแสงสะท้อนไปมาตามฝั่ง พาเล็ตที่ประกอบไปด้วยเฉดสีพาสเทลกระตุ้นความรู้สึกสงบ เชิญชวนให้คิดใคร่ครวญ ความสามารถของโมเนต์ในการแปลเอกลักษณ์ของเวลาและสถานที่ให้อยู่ในแผ่นผ้าใบเป็นที่น่าทึ่ง ผลงานนี้ไม่ได้เพียงแต่พูดถึงความงามของน้ำในลอนดอน แต่ยังสื่อถึงลักษณะชั่วคราวของเวลา ส่งผลให้ผู้ชมให้ความรู้สึกคิดถึงและเคารพกับอดีต