ฉากดังกล่าวดึงดูดใจด้วยการนำเสนอภาพทิวทัศน์ฤดูหนาวอันเงียบสงบ ซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยแสงอ่อนโยนจากวันหนาวเย็น ต้นไม้ที่ถูกน้ำค้างแข็ง มีแขนงที่ประดับประดาด้วยผลึกน้ำแข็งอันละเอียด ดูสง่างามก้าวขึ้นสู่เบื้องหลังท้องฟ้าสีน้ำเงินอ่อน จากท้องฟ้าที่แทบจะกระซิบเชิญชวนให้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ รั้วไม้เก่าแก่ที่ดูสมบุกสมบัน มีการก่อรูปให้เป็นกรอบภาพ นำเอาสายตาของผู้ชมไปตามทางข้ามที่รายล้อมไปด้วยหิมะอันนุ่มนวล แสงสีทองอบอุ่นจากบ้านที่ห่างไกล สื่อถึงความสะดวกสบายที่อยู่ภายในซึ่งเป็นความแตกต่างที่ชัดเจนกับทิวทัศน์ที่บริสุทธิ์และเยือกเย็นด้านนอก

ในสภาพแวดล้อมแสนสงบนี้ ศิลปินใช้สีสันที่เข้ากันได้ซึ่งมีสีขาวอ่อนและสีน้ำเงินเข้ม ซึ่งกระตุ้นให้เกิดความสงบและความผ่อนคลาย การมีอยู่ของแสงและเงาอย่างละเอียดเพิ่มให้กับมิติ ชวนหยิบยกความรู้สึกเช่นการได้ยินเสียงก้อนหิมะกรอบที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าหรือการได้ยินเสียงนกที่ขับขานอยู่ใกล้ ๆ งานศิลปะชิ้นนี้ไม่เพียงแต่เป็นการเสพความงามทางสายตา มันยังสื่อถึงช่วงเวลาหนึ่งภายในชั้นเวลาที่สอดคล้องกับความทรงจำของผู้ชมเกี่ยวกับฤดูหนาว—คืนที่อบอุ่นอยู่ข้างเตาผิงที่สว่างไสวหรือการเดินเล่นอันเงียบสงบในหิมะ ทำให้มันกลายเป็นพยานที่แท้จริงของความงามในฤดูกาลนั้น