ในผลงานที่กระตุ้นอารมณ์นี้ สถานที่แสดงถึงเฉดสีที่ถูกปิดทับด้วยสีน้ำตาลและเทาที่อ่อนนุ่ม ทำให้เกิดบรรยากาศที่เงียบสงบของความโศกเศร้า ความแข็งกร้าวของต้นไม้ที่ปราศจากใบ สาขาและง่ามอันบิดเบี้ยวสร้างความเปรียบต่างที่รุนแรงกับพื้นหลังที่นุ่มนวลและคลุมเครือ ซึ่งโครงสร้างที่อยู่ห่างไกลผุดขึ้นราวกับเป็นการเตือนความทรงจำพื้นที่ของมนุษย์. รูปทรงที่เดินไปตามทางเพิ่มความรู้สึกของการโดดเดี่ยวและการพินิจพิเคราะห์ เสื้อผ้าสีดำของพวกเขาผสมกลมกลืนกับสีโทนดินรอบ ๆ ตัว แทบจะเหมือนไปเป็นส่วนหนึ่งของภูมิทัศน์เอง

การมีปฏิสัมพันธ์อันละเอียดอ่อนระหว่างแสงและเงาเพิ่มน้ำหนักอารมณ์ของผลงานนี้ มอบความรู้สึกถึงความคิดถึงให้กับผู้ชม การจัดองค์ประกอบ การมีทางคดเคี้ยวและเส้นขด มีเสน่ห์ดึงดูดตามพื้นผิวผ้าใบ เชิญชวนให้ผู้เข้าชมสะท้อนถึงการไหลของเวลาและธรรมชาติที่ชั่วคราวของชีวิต ไม่เพียงแต่แวนโก๊ะจะจับภาพภูมิทัศน์ แต่ยังเป็นช่วงเวลา ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของความคิดถึงที่ดังต่อไปนี้ในระยะเวลาที่นานหลังจากที่เขาจากไป