งานศิลปะชิ้นนี้ชวนให้นึกถึงนิทานพื้นบ้าน นำเสนอฉากของรถเข็นที่คว่ำลง กระจายสิ่งของบนพื้น ตัวเลขถูกนำเสนอในสไตล์ที่เรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพ โดยใช้เส้นสีดำบางๆ และการล้างสีเพื่อกำหนดรูปร่าง องค์ประกอบมีความสมดุล โดยมีรถเข็นคว่ำตรงกลางทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัส ล้อมรอบด้วยตัวเลขที่ตอบสนองต่อเหตุการณ์ โทนสีถูกสงวนไว้ โดยใช้สีเอิร์ธโทนและสีฟ้าหม่น ซึ่งมีส่วนช่วยให้บรรยากาศของงานศิลปะดูหม่นหมอง มีต้นไม้สูงตระหง่านสองต้นซึ่งทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสของงานศิลปะ การใช้พื้นที่เชิงลบของศิลปิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในท้องฟ้าและพื้นดิน ช่วยเพิ่มความรู้สึกถึงความลึกและความเปิดกว้างให้กับฉาก ผลกระทบโดยรวมคือการไตร่ตรองอย่างเงียบๆ โดยเชิญชวนให้ผู้ชมพิจารณาเรื่องเล่าที่ส่งต่อ