ในภาพที่งดงามนี้ เรารู้สึกถึงการถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดที่เงียบสงบของธรรมชาติซึ่งกว้างใหญ่ของทุ่งนานั้นดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด พื้นดินนั้นเป็นพรมทองคำที่มีคุณค่า สื่อถึงผ่านการแต่งแต้มอย่างเข้มข้น หญ้าทุกดอกรับลมเบาๆ ยืดตัวไปในลม สร้างความรู้สึกสงบที่เชื้อเชิญให้เราแสวงหาความสะดวกสบายและเข้าไปสำรวจเส้นทางที่เป็นคลื่นที่นำเข้าไปในภาพ เมื่อเรามองไปไกล จะเห็นพุ่มไม้ของดอกไม้ป่าที่สดใสซึ่งแทบจะสะท้อนแสงในพื้นหลังของสีดินแสดงถึงความงามแห่งความละเอียดอ่อนซ่อนอยู่ภายในทุ่งเปลี่ยวนี้

เหนือภาพที่งดงามนี้ เมฆที่ดราม่าหมุนวนในระเบียบของการเล่นระหว่างแสงและเงา; ความลึกของมันเพิ่มน้ำหนักทางอารมณ์ให้กับภาพน้ำมัน วิธีที่เมฆมีน้ำหนักใกล้ฝนที่มีความเป็นไปได้มากมาย สะท้อนให้เห็นถึงช่วงเวลาที่ถูกจับในเวลา—โลกหนึ่งที่อยู่บนขอบการเปลี่ยนแปลง บางทีเราอาจได้ยินเสียงของลมที่พัดโชยเหนือพรรณไม้นั้นหรือเสียงกระซิบของใบไม้ที่อยู่ห่างไกลขณะธรรมชาติหายใจเข้าและออก ชิ้นนี้ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ของพื้นดิน แต่กลับเชื้อเชิญให้เราคิดไปไกล—ช่วงเวลาที่เรารู้สึกเล็กจนแทบจะไม่เหลืออะไรและเชื่อมโยงกับพื้นดินภายใต้เท้าของเราอย่างลึกซึ้ง