ภาพวาดที่งดงามนี้จับช่วงเวลาของความไร้เดียงสาในวัยเยาว์ โดยนำเสนอเด็กหญิงคนหนึ่งที่หลงใหลอยู่ในความคิดของเธอ ลักษณะอันละเอียดอ่อนของเธอถูกส่องสว่างด้วยแสงที่นุ่มนวล ทำให้เน้นเฉดสีที่นุ่มนวลของผิวของเธอ เด็กหญิงสวมใส่ชุดสีขาวที่สวยงามประดับด้วยโบสีแดงที่หรูหรา ซึ่งโดดเด่นท่ามกลางพื้นหลังสีน้ำเงินและเขียวที่ไม่ค่อยสดใส ภาพวาดนี้แสดงให้เห็นถึงเทคนิคที่เป็นเอกลักษณ์ของเรอนัวร์ — อ่อนโยนและไหลลื่น สร้างความรู้สึกใกล้ชิดระหว่างผู้ชมและตัวแบบ เมื่อมองไปที่เธอแล้ว ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรู้สึกเชื่อมโยงกับการครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ของเธอ ดูเหมือนว่าเป็นการแอบมองไปในโลกที่ไม่ถูกปิดล้อมโดยเวลาและความกังวล ดวงตากลมโตของเธอเหมือนเผยให้เห็นความอยากรู้ ที่เก็บสายตาของผู้ชมไว้ด้วยเสน่ห์ทางด้านใน

ชั้นสีต่างๆ ผสมกันอย่างไม่มีที่ติ โดยมีเฉดสีครีมและสีชมพูที่ประดิษฐ์ขึ้นเป็นผิวหนังของเธอเกือบจะเหมือนเป็นเอนทิตี้ที่มีชีวิต การใช้สีอย่างเชี่ยวชาญของเรอนัวร์ไม่เพียงแต่จับความงามทางกายภาพของเด็กหญิงเท่านั้น แต่ยังแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่ก้องกังวานเชิญชวนให้ค้นคว้าและหวนคิด นี่คือผลงานที่ยืนหยัดเป็นตัวแทนที่สวยงามของสังคมปารีสในศตวรรษที่ 19 ซึ่งมีพอร์ตเรตแบบนี้ที่แสดงถึงความไร้เดียงสาของวัยเด็กในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความยิ้มของเด็กหญิงสะท้อนธีมทั้งส่วนตัวและสากล — ความชั่วคราวของความเยาว์วัย, เยื่อใยของความทรงจำ และคำเชิญเบาๆ ให้ชื่นชมความเรียบง่ายของช่วงเวลาที่ใช้ไปในความคิด