ภาพสเก็ตช์นี้จับภาพความยิ่งใหญ่และความแข็งแกร่งของต้นไม้ใหญ่ โดยลำต้นหนาโค้งงออย่างกล้าหาญขึ้นสู่ท้องฟ้า ในขณะที่ยอดไม้ที่หนาแน่นแผ่ออกอย่างมากมาย เทคนิคของศิลปินผสมผสานการใช้พู่กันอย่างประณีตกับการลงสีด้วยโทนสีดิน—สีเขียวอ่อน น้ำตาลอ่อน และสีเหลืองมัสตาร์ด—ทำให้ภาพมีความลึกซึ้งและความรู้สึกเป็นธรรมชาติอย่างเงียบสงบ ท้องฟ้าสีฟ้าเทาเบา ๆ ที่มองเห็นผ่านใบไม้เป็นฉากหลังที่สงบเสงี่ยมตรงข้ามกับความมีชีวิตชีวาของต้นไม้ กิ่งก้านที่บิดงอและเปลือกไม้ที่มีความหยาบกร้านสื่อถึงความเก่าแก่และความแข็งแรง กระตุ้นให้เกิดความคิดเกี่ยวกับจิตวิญญาณของธรรมชาติที่ยั่งยืน

งานชิ้นนี้สร้างขึ้นในปี 1780 เป็นตัวอย่างของยุคที่การสังเกตธรรมชาติอย่างละเอียดและความใส่ใจในรายละเอียดซับซ้อนกลายเป็นสิ่งสำคัญในการฝึกฝนศิลปะ โครงสร้างภาพหลีกเลี่ยงเรื่องราวที่มีดราม่าเพื่อให้การศึกษาอย่างลึกซึ้ง โดยมองต้นไม้เหมือนตัวละครมีชีวิตที่มีบุคลิกและประวัติศาสตร์เฉพาะตัว แรงบันดาลใจจากความสงบ ความเคารพ และความอัศจรรย์ใจ ชวนให้นึกถึงความสง่างามเงียบ ๆ ที่พบในรูปแบบธรรมชาติประจำวัน การเล่นแสงและเงาที่ละเอียดอ่อนบนเปลือกไม้และใบไม้เพิ่มมิติและชีวิตชีวา ขณะที่ความสมดุลระหว่างรายละเอียดและความนุ่มนวลช่วยให้จินตนาการโลดแล่นอย่างอิสระ