ภาพวาดหมู่บ้านที่เงียบสงบนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยเทคนิคการใช้แปรงที่นุ่มนวลและละมุน ช่วยจับภาพความงดงามที่สงบสุขของชีวิตในชนบทได้อย่างชัดเจน องค์ประกอบภาพนำสายตาจากทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มด้านหน้า ซึ่งมีบุคคลหนึ่งกำลังทำงานใกล้แหล่งน้ำเล็กๆ ผ่านกลางภาพที่เต็มไปด้วยต้นไม้และพุ่มไม้กระจายกันไป และสุดท้ายสายตาจะไปหยุดที่กลุ่มอาคารหมู่บ้านที่มีหอระฆังโบสถ์อยู่ไกลๆ ท้องฟ้าครอบคลุมพื้นที่มากในภาพ ใช้สีฟ้าอ่อนและสีขาวสดใส ถ่ายทอดความรู้สึกโปร่งโล่งและสงบ ซึ่งขัดแย้งกับพื้นดินที่มีรายละเอียดและพื้นผิวชัดเจนด้านล่าง โทนสีโดยรวมดูนุ่มนวลแต่มีความอบอุ่น เหมือนแสงอ่อนในช่วงเช้าหรือเย็น บรรยากาศทั้งหมดชวนให้นึกถึงเสียงเงียบสงบของชนบท—เสียงใบไม้ไหวเบาๆ เสียงระฆังที่ดังอยู่ไกลๆ หรือเสียงกระซิบของธรรมชาติอย่างนุ่มนวล

เทคนิคของศิลปินแสดงให้เห็นการจับแสงและเงาอย่างชำนาญ ช่วยสร้างความลึกโดยไม่ใช้ความเปรียบต่างที่สูง จึงช่วยเพิ่มบรรยากาศที่นุ่มนวลให้เด่นชัดขึ้น เส้นแปรงที่ใช้แบบหลวมๆ บ่งบอกถึงการเคลื่อนไหวของใบไม้และท้องฟ้า เน้นบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติและเต็มไปด้วยชีวิต ในบริบททางประวัติศาสตร์ ภาพภูมิทัศน์ประเภทนี้สะท้อนยุคที่ศิลปินพยายามค้นหาความงดงามในชีวิตชนบทและความรู้สึกละเอียดอ่อนของธรรมชาติ มากกว่าฉากที่ดูน่าตื่นเต้นหรือเหมาะสมอย่างยิ่งใหญ่ นับเป็นการสดุดีความเรียบง่ายของชีวิตชาวชนบทและช่วงเวลาที่สงบสุขที่น่าประทับใจ