ผลงานชิ้นนี้มีความประณีต ถูกวาดด้วยเทคนิคสีน้ำโทนซีเปียและสีเทาอ่อน มอบภาพชีวิตริมถนนในลอนดอนไทยศตวรรษที่ 18 ในมุมมองที่เรียบง่ายและน่าซาบซึ้ง หญิงสาวแต่งตัวอย่างเรียบง่ายนั่งกำลังขัดรองเท้าอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเธอแสดงถึงความเคารพในแรงงานอย่างสงบ ฝั่งตรงข้าม เป็นชายหนุ่มแต่งตัวสุภาพ กำลังยกเท้าข้างหนึ่งเพื่อให้หญิงสาวช่วยขัดรองเท้า ความแตกต่างทางสถานะสังคมถูกถ่ายทอดอย่างนุ่มนวลและละเมียดละไม

เทคนิคสีน้ำโมโนโครมนุ่มนวลของศิลปินทำให้ขอบเส้นต่าง ๆ ดูเบลอและสร้างบรรยากาศที่ชวนให้นึกถึงอดีต ภาพมีการจัดวางองค์ประกอบที่สมดุลระหว่างรายละเอียดและพื้นที่ว่าง ฉากหลังเรียบง่าย ช่วยให้สายตาจับจ้องที่คู่ตัวละครนี้ ราวกับได้ยินเสียงจอแจไกล ๆ ของถนนและเสียงขัดรองเท้าอย่างเบา ๆ ในเชิงประวัติศาสตร์ ภาพนี้สะท้อนให้เห็นถึงช่องว่างทางสังคมและจังหวะชีวิตประจำวันในลอนดอนยุคจอร์เจียน ทำให้ช่วงเวลาอันเป็นมนุษย์ร่วมกันนี้กลายเป็นอมตะ ความละมุนละไมและความใกล้ชิดในการสังเกตทำให้ภาพนี้เป็นพยานที่สงบแต่ทรงพลังของชีวิตประจำวัน