ภาพทิวทัศน์ที่เงียบสงบนี้เชิญชวนผู้ชมเข้าสู่ฉากชนบทที่เงียบสงบ ซึ่งมีการเล่นของแสงและเงาอย่างนุ่มนวลบนทุ่งกว้างที่เปิดโล่ง ด้านซ้ายเป็นกลุ่มต้นไม้หนาทึบที่มีใบสีเขียวเข้ม มีลักษณะผิวสัมผัสด้วยการทาสีแบบแปรงหนาและเห็นได้ชัด ตัดกับท้องฟ้าที่เปิดโล่งด้านบน ด้านขวาเป็นการสร้างสมดุลที่ละเอียดอ่อนมากขึ้น โดยมีต้นไม้เรียวบางที่มีใบไม้ฤดูใบไม้ร่วงโปร่งแสงที่ปลิวไสวในสายลม ในระยะไกลมีบ้านไร่หลังเล็กที่มีหลังคาสีแดงเป็นจุดศูนย์กลางขององค์ประกอบ เพิ่มองค์ประกอบมนุษย์ลงในฉากธรรมชาติที่กว้างใหญ่ ท้องฟ้าวาดด้วยโทนสีเทาอ่อนและฟ้าอ่อนที่นุ่มนวล สื่อถึงบรรยากาศสงบเย็นและเมฆครึ้ม กระตุ้นความรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างสงบและการไตร่ตรองอย่างเงียบ ๆ

เทคนิคของศิลปินเห็นได้จากพื้นผิวที่มีเนื้อสัมผัสเกือบจะจับต้องได้ของภาพวาด ทุกการลากแปรงช่วยสร้างองค์ประกอบที่กลมกลืนซึ่งสมดุลระหว่างรายละเอียดและความประทับใจ พาเลตสีโทนดินของสีเขียว น้ำตาล และเทา ช่วยเพิ่มความเป็นธรรมชาติของฉาก ในขณะที่การลากแปรงที่หลวมและแสดงออกนั้นบ่งบอกถึงความชั่วคราวของช่วงเวลาที่ถูกจับภาพ สัมผัสทางอารมณ์ ภาพวาดนี้ก่อให้เกิดอารมณ์แห่งการครุ่นคิด เชื้อเชิญให้ผู้ชมหยุดและชื่นชมความงามอันละเอียดอ่อนของชีวิตชนบทในชีวิตประจำวัน สร้างขึ้นในปี 1865 ผลงานนี้สะท้อนช่วงเวลาที่ศิลปินพยายามถ่ายทอดธรรมชาติอย่างซื่อสัตย์และทันทีทันใด มีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาภาพวาดทิวทัศน์ในฐานะประเภทสำคัญในประวัติศาสตร์ศิลปะ