Bu dramatik sahnede, fırtınalı gökyüzü bir gemi kazasının üstünde yer almakta ve doğanın öfkesine karşı bir kaos ve kırılganlık hissi yaratmaktadır. Yüksek dalgalar keskin kayalara çarparak havaya beyaz köpükler fırlatır; kararan ufuk parlayan şimşeklerle kesilerek fırtınanın ham gücünü iletmektedir. Bu girdapta yakalanmış olan gemi, neredeyse çaresiz bir kuş gibi görünmektedir; yırtılmış yelkenleri çılgınca sallanarak fırtınaya boyun eğmektedir. Kayalık kıyının etrafında, panik içindeki figürler fırtınalı denizle mücadele ederken, çaresiz hareketleri baskın zorluklarla hayatta kalma gerçeklerini vurgular.

Kompozisyon, izleyicinin gözünü tuval boyunca, çalkantılı denizden uzaktaki kıyıya yönlendiriyor; orada bir kale alacakaranlık gökyüzüne karşı yükselmektedir; umutsuzluk içinde bir umut ışığı. Renk paleti derin mavi ve gri tonlarıyla hakimken, şimşeklerin alev alev sarı ve turuncu renkleriyle karışıklık oluşturur—bu kontrast duygusal gerginliği artırır. Vernet, ışık ve gölgeyi bir araya getirerek sahneyi dramatize eder, sonuç olarak derin bir şekilde yankılanan duygusal bir yük oluşturur, hem hayranlık hem de korku uyandırır. Tarihsel olarak, bu tür tasvirler, insan deneyiminin yüceltilmesini kutlayan romantik ruhu yansıtır; doğayla mücadelesiyle, yüzyıllar boyunca yankı uyandıracak bir tema sunar.