Tablo, yumuşak fırça darbeleri ile bulutlu bir gökyüzünü betimleyerek huzurlu bir manzarayı yakalıyor; gökyüzünde yer alan hafif mavi noktalar ile serpiştirilmiş. Bulutlar tembel bir şekilde süzülürken, tablonun üst kısmı beyazların ve gri tonlarının karışımı ile titreşiyor, kırsalda tipik bir günü resmediyor. Bu gökyüzünün altında, geniş bir yeşil alan ön planda hüküm sürüyor; çeşitli tonlar göze gezinti yapması için davette bulunuyor ve sıcak kahverengi ve okra renkleriyle uyumlu bir şekilde birleşiyor, belki tarım yapılan bir arazi veya geçiş halindeki bir tarlayı öneriyor.

Kenarlarında, zılvetler, arka planda şık bir şekilde yükseliyor, çıplak dalları gökyüzüne uzanıyor. Özellikle, ağaçların renkleri, soluk kahverengiler ve sıcak yeşillerle bir karışım olarak, manzaranın içindeki hayatı yansıtıyor. Sahnedeki huzur, bir nostalji hissettiriyor — neredeyse yaprakların hafif hışırtısını duymanız ya da serin bir rüzgarı hissetmeniz mümkün. Bu eser, doğanın güzelliğini yakalıyor, Monet'in renk ve şekli harmanladığı yeteneğini ortaya koyuyor ve izleyicilere kırsal yaşamın huzurlu anlarını düşünmeye davet ediyor.