Bu büyüleyici eserde, izleyici su kenarındaki huzurlu bir anın içine çekiliyor; yumuşak dalgalar Seine'in yüzeyinde oynuyor. Tuval, İzlenimcilik'in tipik dinamik fırça darbeleri ile hayat buluyor ve sahnede dans eden bir hareket hissini uyandırıyor. Ağaçlar, enerjik sonbahar turuncusu ve kestane tonlarıyla bezenmiş, kompozisyonu güzel bir şekilde çerçeveliyor ve suda yansıma, gerçeklik ile ayna görüntüsü arasında uyumlu bir diyalog yaratıyor. Yalın bir kayık, insan varlığının bir fısıltısı gibi, çalkantılı dalgalar arasında kolayca süzülüyor; burada bir huzur, zamanın kutsal bir duraklaması var.

Renk paleti hem yumuşaklık hem de dinamizm sunuyor; sıcak tonlar serin yansımalarla iç içe geçerek ruhu duygulandıran bir denge yaratıyor. Binbir yeşil ve kahverengi, alev alev yanan yapraklarla örtüşüyor, hafif mavi gökyüzü dikkatleri yukarı çekiyor ve tembelce süzülen bulutları yakalıyor. Bu karmaşıklık yalnızca göze heyecan vermekle kalmıyor, aynı zamanda meditasyona davet eden bir huzur hissini de uyarıyor; insanı nehir kenarına oturmaya, taze havayı içe çekmeye ve çevresindeki dünyanın yavaşladığını hissetmeye davet ediyor. Bağlam içinde, 19. yüzyılın sonlarında yaratılan bu tablo, İzlenimcilik ilkelerini somutlaştırıyor; ışık, renk ve doğanın geçici güzelliğine odaklanıyor. Hayatın geçici anlarının daima tuvalde yakalandığını hatırlatan yumuşak bir çağrıdır.