Bu titizlikle detaylandırılmış eser, kuzey terasından doğuya bakan sakin bir manzarayı yakalar; yuvarlak kuleli etkileyici taş bir yapı, yoğun ağaçların yanında durmaktadır. Yumuşak mavi gökyüzü geniş terasın üzerine nazikçe ışık yayar; birkaç zarif elbiseli figür sessizce sohbet ederken, diğerleri rahat bir zarafetle yürür. Sanatçının hassas fırça darbeleri, kalenin taş duvarlarının dokusunu ve süslü pencerelerini ortaya koyarken, sağdaki sık bitki örtüsü yapının sağlamlığı ile kontrast oluşturur. Doğa ve insan yapımı yapılar arasında ritmik bir denge vardır; bu, sakin ve düşünceli bir atmosfer yaratır ve izleyiciyi insan faaliyetleriyle doğal dünyanın huzurlu bir şekilde bir arada varoluşunu düşünmeye davet eder.

Sanatçı, ışık ve gölgeyi ustalıkla kontrol eder; sahneyi yumuşak toprak tonları, soluk yeşiller ve açık mavilerden oluşan hassas bir paletle canlandırır; bu da anın eterik huzurunu artırır. Kompozisyon öğeleri, bakışı ön plandaki figürlerden terasa derinlemesine ve sonunda ufka doğru yumuşakça yönlendirir; geniş bir gökyüzü uzak topraklarla kaynaşır ve hem fiziksel hem de mecazi bir genişlemeyi ima eder. Bu eser, on sekizinci yüzyılın topografik doğruluk ve manzara konusundaki hayranlığını yansıtır; tarihî bir mekânın sevgiyi ve akademik özeni korunmuş bir çalışmasıdır.