Bu muazzam eser, Kuindzhi'nin büyüleyici fırça darbeleri ile yaratılmış bir Ukrayna gecesinin sakin cazibesini gözler önüne seriyor. Manzara derin bir karanlıkla sarılmış, manzarayı sanki kalın bir kadife perde gibi örterken, mimarlık bu gece manzarasında bir deniz feneri gibi açılıyor. Kulübelerin yumuşak ışığı gözleri çekiyor, gecenin serinliğinde sıcaklığın fısıldar gibi davet ediyor; sanki yaprakların hafif hışırtısını ve kıyıya çarpan suyun hafif sesini duyabiliyormuş gibi hissediyorsunuz. Uzun söğüt ağaçları nöbet tutulurcasına durmakta, şekilleri derin mavi gökyüzüne karşı silüet oluşturmakta, yukarıya baktıkça incelikle derinleşen büyüleyici tonlarıyla dikkat çekmektedir.

Teknik açıdan, Kuindzhi ustalıkla aydınlık-gölge tekniği kullanıyor ve sahneye dramatik bir gerilim katıyor; seyirciyi etkisi altına alıyor. Evleri aydınlatan yollar ile kuşatan karanlık arasındaki kontrast, duygusal etkisini artırıyor, huzurla yalnızlığın karışık bir hissini uyandırıyor. Bu eser, sanatçının Ukrayna manzarasına duyduğu derin sevgiyi yansıtmanın ötesinde, romantizmin zirveye ulaştığı bir dönemi de yansıtıyor—doğanın nefes kesici güzelliğini yüceltirken, insan varoluşu ile çelişiyor. Kişiyi düşüncelere ve hayallere davet ediyor, Ukrayna'nın gecesi ile bağ kurma arzusu bırakıyor—zamansız bir anın benzersiz bir içine çekişi.