Bu büyüleyici sahnede, muhtemelen bir kadın olan bir figür, neredeyse ruhani bir şekilde, beyaz giyinmiş olarak, sol tarafta zarif bir şekilde duruyor. O, yeşillik ve canlı çiçeklerden oluşmuş zengin bir ortamda, huzurlu bir bahçenin ortamına karışıyor. Renklerin bir arada dans ettiği bahçe, yaşamın bir kutlamasına dönüşüyor; yumuşak kırmızılar, sarılar ve hafif morlar bir araya gelerek, izleyicileri bu huzurlu alanda dolaşmaya davet eden uyumlu bir palet oluşturuyor. Monet'in belirgin fırça darbeleri, yaprakları ve çiçekleri nazik bir dokunuşla betimleyerek, idealleştirilmiş bir yaz gününün geçici özünü yakalıyor.

Eserin yakınına yaklaştıkça, başınızın üstündeki yaprakların hafifçe sallanışını neredeyse hissedebilir ve bu ideal sığınak etrafındaki doğanın fısıldamalarını duyabilirsiniz. Ağaçların arasından süzülen ışık, sahneye büyülü bir nitelik ekleyerek, duygusal sıcaklığını artırıyor. Bu eser, yalnızca Monet'in inanılmaz sanat yeteneğini sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda daha huzurlu bir zamana açılan bir pencere işlevi görüyor, doğa ve insanlık arasındaki uyumu yansıtıyor, bu sakin güzellik anında birbirine bağlı olarak.