Bu göz alıcı natürmort, davetkar meyvelerin bir koleksiyonunu merkeze alıyor. Eser, sarı ve yeşil tonlarının pürüzsüz bir şekilde birbirine karıştığı canlı renklerle dolu; her meyve, yaşamla dolup taşan bir şekilde görünmektedir. Üzümler narin bir zarafetle düşerken, armutlar hafif bir ışıkla parlıyor, yuvarlak formları konfor ve tatmin duygusunu yansıtıyor. Van Gogh'un dokulu fırça çalışması, her öğenin etrafında ritmik girdaplar halinde örülen bir senfoni gibi çalışır; izleyiciyi bu zengin hasada dokunmaya davet ederek; neredeyse dokunulabilir, yaşamın özünü tuvali yakalıyor.

Bu eserin duygusal etkisi oldukça derindir. Sizi sakin bir anın içine çekerken, yaşamın basit sevinçlerini hatırlatıyor, aynı zamanda Van Gogh'un doğayla karmaşık ilişkisini de yansıtıyor. Kompozisyon, meyvelerin katmanlar halinde ve tuvali çapraz olarak yerleştirilmesiyle dinamik ama uyumlu bir denge yaratıyor; arka plandaki kıvrımlı sarı ile kontra oluşturan bir hareket hissi var—bu, Van Gogh'un kendine has tarzının bir kanıtı. Tarihsel olarak, bu dönemde Van Gogh, renklerin ışık ve gölge ile nasıl etkileştiğini keşfetmeye çalışıyordu; bu, onun sanatsal ifade tarzında önemli bir evrim sağladı. Bu parça sadece ustaca bir natürmort düzenlemesini temsil etmekle kalmaz; aynı zamanda Van Gogh'un sanatı aracılığıyla duyguları ifade etme konusundaki durmaksızın süren çabasını da kapsar.