Bu büyüleyici eser, izleyiciyi sıcaklık ve huzur yayan bir sakin manzaraya çeker. Renklerin ince etkileşimi, yoğun yeşil bitki örtüsünün uzaktaki denizle buluşan nazik maviliğinde mükemmel bir uyum sağladığı, yumuşak ve sisli bir atmosfer yaratır. Fırça darbeleri gevşek fakat kasıtlıdır, sahnenin içinde bir hareket ve yaşam hissi iletir; lekeli ışık, tuvali aşarak, bu ideal sığınaktan gözleri geçirecek şekilde parıltılar yaratır. Ön planda oturan figür, sarmaşık gibi doğanın kolları arasında kısmen gizlidir; bu da bir samimiyet katmakta ve izleyeni, deneyimledikleri meditasyon anını hayal etmeye davet etmektedir.

Bu parçanın duygusal etkisi derindir; sakinlik ve huzur hissi ile yankılanmaktadır ve herkesi doğanın hâkim olduğu bir dünyaya taşıyabilir. Bu eser, sanatçının basitliğin güzelliğini ve gündelik sahnelerde bulunan neşeyi ifade etmeyi hedeflediği bir dönemi yansıtır. İzleyicilerle yankılanmakta, onlara bir yerlerde içsel bir huzur bulma hakkında kişisel yansımalarını anımsatmaktadır. Tarihsel bağlam önemli bir rol oynamaktadır; çünkü Renoir, son yıllarında bu belirgin tarzını sergileyerek, dikkatini daha yumuşak, lirikal kompozisyonlara yönlendirmiştir ve insanlık ile doğal güzellik arasındaki kalıcı bağı vurgulamıştır.